LICZNIK ODWIEDZIN

NASZA SIEDZIBA

       mapa


Szczegóły lokalizacji

 

HYMN JANA PAWŁA II

       

 

ZAPRASZAMY

UCZESTNICY PROJEKTU

PREZES STOWARZYSZENIA

Nasze logo



 AUDIENCJA



Bohater Szkoły - Jan Paweł II w procesie dydaktyczno – wychowawczym szkół papieskich

Tradycja nadawania honorowych imion dla różnego rodzaju instytucji, placówek czy organizacji datuje się od czasów starożytności kiedy to na cześć władcy lub innej wybitnej osoby nadawano honorowe imię oddziałom wojskowym, instytucjom kultury np. bibliotekom czy uczelniom różnego stopnia i kierunku. W każdym z tych przypadków chodziło o między innymi zachowanie pamięci o dawcy imienia, wdrożenie pewnych zasad moralno – etycznych czy wyrobienie podobnych bohaterowi postaw. Z racji nadania  zaszczytnego  imienia tzw. bohatera czerpano przede wszystkim określony wzorzec osobowy dla osób związanych z daną instytucją życia społecznego. W przypadku przyjmowania i nadawania honorowego imienia występowały i występują bardzo zbliżone formy, jak: powszechna akceptacja danej społeczności dla takiej decyzji, uzyskanie zgody  bezpośredniej osoby lub innych odpowiedzialnych za wizerunek, przyjęcie określonej symboliki i ustalenie form tradycji oraz obrzędowości obowiązującej w tym temacie. W różnych okresach historycznych obowiązywały różne trendy dla nadawania tytułów honorowych. Duże znaczenie ma tutaj uwarunkowanie geopolityczne i poziom społeczny, np. syustem monarchistyczny a także wyznaniowy czy ideologiczny. W Polsce na przestrzeni paruset lat nadawano m.in. instytucjom i mak częściej  uczelniom początkowo imiona fundatorów i założycieli a z czasem imiona bohaterów danej epoki aby w końcu przyjąć zasadę uznawania takim zaszczytem osoby szczególnie zasłużone (wojskowi, pisarze, poeci, naukowcy czy osoby duchowne i pochodzące z ważnych rodów). Szczególne znaczenie w zakresie nadawania imiona znanych postaci ma wsparcie planowanych i realizowanych  działań dydaktyczno – wychowawczych w placówkach oświatowych kształcących młode pokolenia. Każdy bohater takiej placówki miał i ma pomóc w realizacji programu dydaktycznego i wychowawczego niezależnie od podstawowych celów ich realizacji na szczeblu przedszkolnym, wczesnoszkolnym, szkolnym i dalszego kształcenia. W niektórych wypadkach wiązało się to z nobilitacją danej placówki czy instytucji. Przy odpowiednim zrozumieniu celów, zaangażowaniu określonej grupy osób , np. nauczycieli czy wychowawców oraz  wsparciu  zewnętrznym, w przypadku placówek oświatowych przez rodziny rodziców, opiekunów  dzieci istnieje możliwość właściwego kształtowania postaw i umiejętności uczni oraz wychowanków czy też osób działających w ramach innych instytucji pozaszkolnych placówek. Bardzo dobrze jeżeli bohaterem zostaje lub się wybiera osobę mogąca stanowić wzorzec gwarantujący realizację szeregu elementów poznawczych, dydaktycznych i wychowawczych. Wtedy łatwo jest opracować cykl działań dydaktyczno wychowawczych i umiejętnie je realizować w całym procesie kształcenia czy wychowania.] Niestety zdarzały się sytuację gdy koniunkturalnie lub politycznie, a także i bez dogłębnego przemyślenia  przyjmowano jako dawcę imienia instytucję, organizację czy osobę, a także i czasem fikcyjną lub literacką  postać  która wykazała się czymś” znaczącym „w bardzo wąskim zakresie, np. jednostki wojskowe czy sprawcy bohaterskich jednorazowych czynów postaci z bajek  czy fantastyki literackiej. Wybór na Papieża Ks. Kardynała  z Polski, jak dotąd jedynego w historii chrześcijaństwa Polaka stała się przyczynkiem aby Jego imieniem nazwać szereg instytucji, organizacji, stowarzyszeń, inicjatyw społecznych, a przede wszystkim sporej grupy placówek oświatowo- wychowawczych głównie powstających w l. 90-tych  szkół na szczeblu gimnazjów. Gdyby nie fakt, że pontyfikat Jana Pawła II trwał ponad 26 lat i stał się niebywałym wydarzeniem w historii Polski, Europy i Świata, imię Jana Pawła II odegrałoby podobne znaczenie przy jego wykorzystaniu jak w wcześniejszych przypadkach honorowania tytułem placówek, instytucji czy szkół. Wieloletni, niekonwencjonalny  pontyfikat i fenomenalny dorobek oraz Jego znaczenie w skali ogólnoświatowej osiągnięcia dały i dają nieprawdopodobną ilość materiału do zorganizowanych działań np. w procesie dydaktyczno- wychowawczym placówek oświatowych. Niebywały wzorzec osobowy Jana Pawła  II daje możliwość wdrażania i realizacji praktycznie nieograniczonej ilości wszechstronnych działań ze strony odpowiedzialnych za kształcenie  i wychowanie danego pokolenia.  
 
 Cele.

 Głównym celem przyjęcia imienia Jana Pawła II ( ks. Karola Wojtyły, Karola Wojtyły – Jana Pawła II, Papieża Jana Pawła II, Ojca Świętego Jana Pawła II) było i  jest przyswojenie przez dzieci i młodzież wielkości trzeciego w historii papiestwa  pontyfikatu Wielkiego Papieża, poznanie jego życiorysu, osobowości, a przede wszystkim wyjątkowych cech jako  bohatera do godnego naśladowania człowieka. W odpowiednich przedziałach wiekowych ten bohater jest godnym podziwu kolegą (Lolek) następnie ambitnym młodzieńcem (miłośnik teatru), kolejno serdecznym przyjacielem a wreszcie wzorcowym księdzem. Jego aktywność społeczna postawa koleżeńska, miłość do ludzi i wyjątkowa ciekawość życia są zbieżne z celami praktycznie każdego bez wyjątku człowieka. Generalnym celem staje się więc wykształcenie u młodych ludzi jeżeli nie podobnych to bardzo zbliżonych cech składających się na cały życiorys bohatera szkoły. Istotnym celem jest też wyrobienie swoistej dumy i satysfakcji, że jest się uczniem czy wychowankiem instytucji papieskiej bądź też określonej innej społeczności  Szkoła o ile ma charakter świecki ma wyraźnie akcentować walory świeckich zachowań Karola Wojtyły a w przypadku placówek katolickich dochodzi tutaj element wyróżnienia Jego wartości posługi kapłańskiej.
 
 Symbolika

 Tym co wyróżnia i powinno wyróżniać placówki czy instytucje  noszące imię Jana Pawła II to jest oprócz nazwy określona symbolika, która wyróżnia je spośród wielu  innych i trwale koduje się w pamięci wielu osób a w tym uczniów i wychowanków. Każda bez wyjątku placówka nosząca imię Jana Pawła II  powinna posługiwać się charakterystycznym logo w którym zazwyczaj występują : wizerunek papieża, Jego herb, książka, gęsie pióro i kałamarz w przypadku szkoły. Można by posilić się o to aby tylko jeden element z logo funkcjonował w skali całego kraju dla szkół papieskich tj. wpisanie logo w charakterystyczną tarczę szkolną. Wszystkie szkoły i instytucje papieskie powinny dążyć do wyróżnienia się w formie  realizacji wyłącznie  dla siebie charakterystycznych swoich plakietek, legitymacji, identyfikatorów czy samoprzylepnych nalepek. Przy braku tzw. mundurków szkolnych przynajmniej w najmłodszych klasach z powodzeniem można by stosować np. chustki w różnych kolorach dla różnych klas z wspomnianym logo. Sporo szkół w Polsce posiada własny hymn, który nie powinien przyjmować charakteru patetycznego lecz w swej melodyce i rytmice winien sprawiać wykonującym dużą radość i przyjemność. W sytuacji gdy placówka posiada sale przedmiotowe  każda z nich powinna wyróżniać się poprzez elementy papieskiej dekoracji,. O ile natomiast placówkę stać i ma możliwości na ustanowienie tzw. Izby Pamięci czy Izby Patrona  to miejsce winno być miejscem permanentnej obecności a nawet lekcji np. religii. Nie można w tym miejscu  zapomnieć o stronie internetowej placówki w której według mnie należy też przyjąć jednakową metodologie ukształtowania  strony w formie tzw. stałych segmentów ,aby czytelnie i bez problemu w skali całego kraju i np. rodziny szkół papieskich lub tym podobnych instytucji  pozyskiwać wiedzę o placówce i jej bohaterze. Nie możan zapominać też o w miarę zbliżonej kolorystyce związanej z kościołem i Watykanem  tj. barwach: żółty, biały, jasnoniebieski. Podobnie w całym kraju taki winien być układ strony:   
 1 .Banner główny: logo , wizerunek oraz czytelna nazwa placówki i dane teleadresowe
 2 .Lewy pasek: O nas:  historiografia placówki -  Bohater szkoły - poniżej wszystko o placówce
 3. Prawy pasek: Aktualności i wydarzenia
 
Działalność i aktywność uczniowska, konkursy, życie klas Linki do ważnych/przyjaznych stron. Nie wiem na ile to jest realne i możliwe, ale uważam, że to  istniejące w danej miejscowości placówki papieskie winny realizować w stronach samorządowych pod strony wydarzeń papieskich.

 Obrzędowość

 Obrzędowość jest szczególnym elementem stałego kalendarza funkcjonowania danej placówki i ma bodajże najważniejszy element integracyjny daną społeczność.  Elementy obrzędowości pozwalają m.in. uczniom i wychowankom nie tylko zgłębiać wiedzę o bohaterze placówki, ale wykazać się już uzyskaną wiedzą i podkreślić swoją odrębność wobec tych, które nie mają bohatera albo jest nim ktoś inny. Pierwszym elementem obrzędowości szkoły papieskiej jest bez wątpienia „pasowanie - przyrzecznie” na ucznia kiedy to w specyficznym klimacie, np. przed tablicą pamiątkową, przy sztandarze szkoły, obok portretu bł. JP II itp. uczniowie wypowiadają słowa specjalnie ułożonej! roty przysięgi o tym, że będą się uczyć i zachowywać co najmniej tak jak bohater ich placówki. Kolejnym elementem obrzędowości  jest udział w obchodach stałych rocznic jak: data wyboru na papieża ( 16.X.) i ustalony w okolicach tej daty dzień papieski ( każda niedziela poprzedzając a dzień wyboru), kolejna rocznica śmierci bohatera placówki ( 2.IV.), data urodzin Karola Wojtyły ( 18.V.) i data uroczystego nadania placówce imienia. Do tego kalendarza dochodzą rocznice innych wydarzeń związanych z pontyfikatem JP II oraz wprowadzonych do kalendarza działań dydaktyczno-wychowawczych znaczących inicjatyw papieskich (np. Światowy Dzień Chorych, Światowy Dzień Młodzieży, Dzień Modlitwy o Pokój itp. ). Do elementów obrzędowości szkolnej należy i można zaliczyć „Kodeks ucznia szkoły papieskiej”, tytuł „Honorowy Uczeń Szkoły Papieskiej” dla przyjaciół i osób zasłużonych  danej  placówki, „Puchar Lolka” – z tytułu uznania osiągnięć sportowych, tytuł „Odkrywcy śladów papieskich” – w uznaniu za udział w inicjatywach turystycznych, krajoznawczych, tytuł „Znawcy historii papieża”, przechodni „Puchar Wzorowej Klasy Papieskiej” itp. We wszystkich tych przypadkach na placówce ciąży konieczność opracowania określonych regulaminów i kryteria przyznawania wyróżnień. Nie wyobrażam sobie aby w placówce nadawane wyróżnienia, dyplomy, pamiątkowe medale i inne  pamiątki nie zawierały symboliki  papieskiej. Nie ulega wątpliwości, że wszelkie działania w zakresie obrzędowości inspirują do tworzenia własnych i często osobistych elementów upamiętniania pontyfikatu JP II. Te powstające w trakcie procesu dydaktyczno - wychowawczego i poznawczego, jak też istniejące i zebrane pamiątki związane z bohaterem szkoły mogą się stać i powinny! elementem  tworzenia lansowanych przeze mnie w całym kraju tzw. Papieskich Tek Rodzinnych. W Papieskich Tekach Rodzinnych, dzieci i młodzież oraz członkowie ich rodzin i najbliżsi powinni gromadzić w każdym  domu dla przyszłych pokoleń wszystko to co związane jest  z osobą Jana Pawła II i utrwalaniem pamięci o Nim. Wspaniałą okazją do prezentacji tych zbiorów mogą być prezentacje realizowane w ramach tzw. „Dnia kolekcjonera pa paliów ”, np. w pierwszym dniu wiosny bądź też przy okazji innych uroczystości ogółnoszkolnych. Dla osób z zewnątrz jest to doskonała okazja promocji wiedzy wychowanków  o bohaterze placówki i podstawa oceny realizacji tego tematu.
 
 Program i jego elementy

Bardzo istotne jest w placówce, która nosi imię związane z Janem Pawłem II solidne, dokładne i realne stworzenie podstaw do przekazania wiedzy o bohaterze szkoły w procesie dydaktycznym. Aby właściwie, rzetelnie, przystępnie i interesująco przekazać wiedzę o bohaterze szkoły  konieczne jest by wszystkie osoby związane z instytucją, nauczyciele i wychowawcy sami postarali się poznać i zgłębić życiorys oraz osobowość bohatera , a przede wszystkim przyjęli Go jako osobę bliską, która będzie ich wspierać i pomagać im w procesie  realizacji wszelkich ch działań. Trzeba po prostu nie tylko docenić, zrozumieć, zaakceptować stan zastany ale po prostu Go pokochać tak jak „On wszystkich ludzi miłował”. Tylko związek uczuciowy i emocjonalny może pomóc w radosnym i ciekawych realizowaniu programu szkoły. Praktycznie w każdym przedmiocie nauczania i segmencie wychowania oraz poznawania  można wykorzystywać i podpierać się osobą papieża wykazując Jego uniwersalność powodując zarazem przyjmowanie przez dzieci, młodzież i inne osoby  wiedzy nie jako przymusu lecz jako interesującego elementu do własnego życia. Uniwersalizm tej postaci powoduje, że bez specjalnych nakładów sił i środków można korzystać z wielkiej mądrości papieża, Jego filozofii  czy innych wzorców. W języku polskim bohatera możemy kojarzyć z Jego pięknym słownictwem, fascynacją wielkimi poetami (Norwid, Słowacki, Mickiewicz itd.), umiejętnościami teatralnymi ( od Fredry od Szekspira), wspaniałym poetyckim piórem ( cykle wierszy, sztuki teatralne) itp. W geografii bohater szkoły jest jako pielgrzym wielkim podróżnikiem i odkrywcą państw i państewek na wszystkich kontynentach. O ile placówka ma specjalny gabinet to właśnie w nim na ścianie winna królować mapa podróży papieskich po świecie a jedna z pomocy dydaktycznych winna być gra planszowa - ”Podróże apostolskie JP II”. W muzyce jest On radośnie śpiewającym i lubiącym muzykę człowiekiem , któremu kompozytorzy z całego świata poświęcili niezliczoną ilość utworów. Przy pomocy Internetu uczniowie są w stanie ustalić tak kompozytorów jak i utwory które Mu dedykowali. W matematyce Jan Paweł II może być elementem obliczania przez dzieci i młodzież  pokonywanych przez niego w czasie 105 pielgrzymek po całym świecie odległości różnymi środkami lokomocji. W historii Jan Paweł II może być zachętą do zgłębiania wiedzy o ponad dwu tysiąc-letniej historii chrześcijaństwa a w tym Jego pozycji w ponad tysiąc-letniej historii Polski. Wychowywany w tężyźnie fizycznej i umiłowaniu dla sportu Karol Wojtyła-Jan Paweł II może być doskonałym wzorcem na lekcjach wychowania fizycznego .Jego zamiłowanie do piłki nożnej może być zachętą do organizacji cyklicznych zawodów piłkarskich o „Puchar Lolka”, a umiłowanie do wędrówek – organizacji „Biegów papieskich”, czy spływów kajakowych. W ramach zajęć poza lekcyjnych i innych dodatkowych rekreacyjnych  dla szkoły papieskiej doskonałą zachętą wędrówek dzieci i młodzieży  powinny być wędrówki po tzw. Szlakach Papieskich”. Bez wątpienia każdy dalszy wyjazd zbiorowy powinien być powiązany z poszukiwaniem w kraju i poza granicami śladów upamiętniania pontyfikatu JP II. Dzięki papieżowi placówka może „wyłapać” bardziej lub mniej uzdolnione jednostki w zakresie malarstwa, recytacji, śpiewu i innych uzdolnień, które w późniejszym czasie wychowanek będzie mógł rozwijać w swoim dojrzałym życiu. Placówka oświatowa czy wychowawcza  może i powinna dążyć  do poszukiwania możliwości ustanawiania i realizacji tzw. stypendiów papieskich dla uzdolnionych dzieci i młodzieży. W zakresie elementu wychowawczego nauczyciele i wychowawcy z tytułu nazwy placówki  właśnie takim człowiekiem – bohaterem szkoły maja w ręku fantastyczną i bogatą galerię rzadko spotykanych w jednej postaci samych dobrych cech! Do nich zaliczyć można: spokojny charakter Karola Wojtyły, grzeczność i posłuszeństwo, pilność i sumienność w nauce, koleżeńskość i przyjacielskość, absolutną uczciwość, głęboką wiarę i odpowiedzialność, pracowitość, współczucie i zrozumienie, szacunek dla innych osób a także solidarność, patriotyzm  i dążenie do mądrości. Każdy wychowawca i nauczyciel w szkole papieskiej ma wspaniały argument przy rozwiązywaniu  ewentualnych problemów wychowawczych z rosnącą czy dojrzewającą młodzieżą przy powoływaniu się na wyżej wymienione wartości papieża biorąc pod uwagę zakodowaną w każdym człowieku ambicją do tego by być lepszym, mądrzejszym, zaradniejszym itp. Nie należy jednakże nadużywać tych walorów tak aby nie zdeprecjonować postaci bohatera bowiem był On mimo wszystko ponadprzeciętny!.
Reasumując uznanie i przyjęcie jako bohatera  dla szkoły czy innego rodzaju placówki tak znamienitej osoby ma tylko i wyłącznie zalety oraz walory. Tego faktu nie można traktować pobieżnie, byle jak i bez choćby najmniejszego zaangażowania, świadomości, odpowiedzialności a często i poświęcenia!

 Ten człowiek dał nam zbyt wiele, aby to zmarnować i zaprzepaścić.

 Jeżeli chcemy z duma i satysfakcją po latach spojrzeć na efekty swojej pracy dydaktyczno-wychowawczej to musimy właśnie Jemu podziękować za to co nam dał od siebie  w dziele wypełniania woli Bożej – ukształtowania stworzonych na Jego obraz i podobieństwo dzieci.
 
                                             Opr. mgr Ryszard Zawadowski